Billabong!

Vanochtend stond de taxi al vroeg te wachten. Het is een stuk lopen naar de bus, daarnaast weet ik de weg niet en is mijn backpack te zwaar (natuurlijk vol met kado’s voor jullie), dus geniet ik even van deze luxe. Om 5:50 uur gaat mijn bus en na een dutje te hebben gedaan stap ik om 7:40 uur uit in Rainbow Beach. Helaas kan ik nog niet inchecken en moet ik wachten tot 11 uur. In de keuken aangekomen kan ik mijn ogen niet geloven, er staan nog een paar pannenkoeken te wachten op mij (elke ochtend gratis pannenkoekontbijt). Stiekem pak ik er een paar, officieel mag dat natuurlijk niet, want ik ben nog niet ingecheckt. Smullen zeg, na meerdere maanden geen pannenkoek gezien of aangeraakt te hebben, is dit zeker lekker!

Om 11 uur breng ik mijn backpack naar mijn kamer en raak aan de praat met mijn kamergenoten. Eén van de kamergenoten ken ik al, het is namelijk het dronken meisje van Airlie Beach. Ze moet lachen om haar bijnaam. Het is warm, dus we hangen wat bij het buitenzwembad rond. Beetje zonnebaden, af en toe overeind komen om in het water te duiken. Zwaar leven…

Het dronken meisje en ik maken een lunch klaar, van allemaal eten wat achter gelaten is, of op de plank van gratis spullen staan. Sommige mensen laten hun eten achter, anderen hebben geen label aan hun tas en dan worden de spullen verplaatst naar de gedeelte waar gratis eten staat. We vinden eieren, kaas, bakboter, peper en zout, dus dat wordt een lekkere omelet. Omdat ik elke keer geen olie wilde kopen, heb ik al 1,5 maand geen eten gebakken. Nu zie ik oliespray staan en sla dit natuurlijk in, kan ik ook eens iets gaan bakken.

Om 4 uur ga ik mee met de gratis tour, deze brengt ons naar de mooie Carlo Sandblow. Dit zijn grote zandduinen waar je een prachtige zonsopgang en zonsondergang kunt zien. Voordat de zonsondergang begint gaan we eerst sandboarden. Ondanks dat de planken ontzettend slecht zijn en bijna gebroken, is het leuk om een paar keer van de zandduin af te gaan. Ik besluit om beide kanten (zeekant en de kant van de stad) te bewonderen en ga daarna terug naar het hostel, het is namelijk te bewolkt voor een mooie zonsondergang.

De volgende ochtend word ik weer verblijd met een pannenkoekontbijt, jammie!! Om 7:40 neem ik de bus die mij brengt naar Noosa Junction. Hier kom ik om 10:10 uur aan en stap de shuttle in voor het goedkoopste hostel: Next Backpackers. Daar aangekomen geef ik aan dat ik geen bed heb geboekt en daar word ik op het feit gewezen dat het volgeboekt is. Ik natuurlijk balen, kan ik weer met al mijn spullen terug naar Noosa Junction (station van Noosa) om op zoek te gaan naar een ander hostel. Ik vraag verder en het volgende hostel blijkt ook volgeboekt te zijn. Nu raak ik lichtelijk in paniek, ik wil niet onder een brug slapen vanavond. Bij de derde hostel is het raak, er is nog plek. Ik stap in de shuttle, maar er stappen ook nog 2 andere meiden in. De chauffeur geeft aan dat er genoeg bedden vrij zijn, want ook deze meiden hadden niets geboekt. De helper vraagt aan de chauffeur of dit echt klopt en nu krijg ik mijn vraagtekens. Aangekomen bij het hostel stap ik direct naar de receptie en er blijken nog 2 bedden vrij te zijn, 1 meisje moet dus verder kijken. Soms is het toch goed om een beetje egoïstisch te zijn, want ik was echt wel klaar met het zoeken naar een hostel. Ook ik heb hier van geleerd, de volgende hostel boek ik vast een paar dagen van te voren, zodat ik weet dat er een bedje op mij wacht.

Om 2 uur ga ik naar Noosa National Park, hier is een mooie coast walk. Ik wil graag weer eens koala’s in het wild zien en dat kun je zien tijdens deze wandeling. Het is een route van ongeveer 5/ 6 km (heen en terug) en ik wandel deze middag ongeveer 7 kilometer van en naar mijn hostel. Het is een mooie route die langs de kust gaat, het water is ruig en botst tegen de rotsen aan, natuurlijk schijnt het zonnetje weer vandaag en ik geniet van alle vogelgeluiden om mij heen. Eindelijk weer eens alleen op pad, dat kan ik wel waarderen. Helaas zie ik geen koala’s en geen dolfijnen, maar ik heb wel genoten van de wandeling.

Ik loop even langs het boekingsbureau van het hostel om mijn bus voor zondag te boeken. Echter raken we aan de praat over Australia Zoo en ik kan met korting vanuit Noosa daarheen en ook de entree is goedkoper. Het scheelt mij 40 dollar als ik het nu doe, in plaats van Brisbane. Enige probleem is dat ik een Rhino Encouter wil doen, dit kunnen maar 6 personen zijn, dus eerst moet dit geboekt worden, voordat ik de rest ga boeken. Helaas is het te laat en ga ik dit morgen verder regelen.

’s Avonds kom ik een Nederlandse jongen tegen die ik tijdens mijn eerste tour (Great Ocean Road) heb ontmoet. We kletsen wat bij, met een Iers koppel. Het leuke is dat de Ierse jongen elk jaar naar Friesland gaat, hij heeft familie in Leeuwarden en Drachten wonen. Ik loop nog even wat rond in Noosa, op zoek naar gratis wifi en daarna duik ik snel mijn bedje in. Ik ben gesloopt en slaap al snel, ondanks het feit dat er een nachtclub naast het hostel is en ik harde muziek hoor.

Zaterdag 8 november stap ik vroeg uit mijn bedje en na een goed ontbijt loop ik door naar het boekingsbureau. Gelukkig kan ik de Rhino Encounter morgen doen en ik bedank de mevrouw van het boekingsbureau wel 3 keer. Ik heb mij ingeschreven voor de gratis shuttle naar Eumundi Market, er was gelukkig nog een plekje vrij, dus ik ben blij. Ik was namelijk van plan er heen te gaan lopen, maar toen ik hoorde dat het 20 km heen en 20 km terug was, heb ik mij bedacht. Er staan nog een paar op de reservelijst, als mensen niet op komen dagen. Helaas moeten we ze beteuterd achter ons laten, iedereen heeft er namelijk zin in en is komen opdagen. Ik slenter over de markt en zie allerlei leuke gadgets. Helaas (zoals jullie weten) is mijn backpack uberzwaar en te groot, dus besluit ik het maar bij een armbandje te laten. Vandaag laat ik mij gaan, even een vette hap. Ik bestel een Cronut, het smaakt als een donut / croissant met een dikke laag Cadburry chocolade (wit en bruin) er om heen. Helaas kan ik hem niet helemaal op en moet ik hem weggooien, wat tegen mijn principes ingaat (geen eten verspillen).

’s Avonds heb ik mij ingeschreven voor de shuttle naar de Noosa Lookout (lang leve gratis activiteiten!). Samen met 2 Belgische meiden ga ik daarheen en we kletsen wat over onze reis. Nadat ik genoten heb van een prachtige zonsondergang (achter een berg) lopen we terug naar het hostel. Daar aangekomen maak ik mijn avondeten klaar, neem ik een douche en lig ik in mijn bedje een boekje te lezen. Al snel raak ik aan de praat met 2 Nederlanders en de andere kamergenoten willen graag een drankje doen in de nachtclub, waar wij ook voor uitgenodigd worden. Pyjama uit en gaan met die banaan. Binnen zijn verschillende dj’s aan het optreden en ik geniet, sinds lange tijd, weer eens van een wijntje. Ik besluit niet te laat naar bed te gaan, want morgen ga ik eindelijk knuffelen met een neushoorn!!!

Als de wekker gaat, stap ik direct uit bed om mijn dagelijkse rituelen te doen. Ik stap in de shuttle die mij naar de Greyhound bus zal brengen. Om 9:45 uur kom ik aan bij Australia Zoo en ik word meteen enthousiast. Overal hangen posters van de Irwin familie. Ik loop direct door naar de informatiebalie, waar ik de informatie krijg over de Rhino Encounter. Ik word daar om 14:00 uur (in Aussie tijd 2pm) verwacht. Ik loop langs leguanen, Amerikaanse krokodillen, maar natuurlijk ook de echte Aussie croc’s! Ik zie voor het eerst een Tasmanian Devil en ook de Cassowearie had ik nog nooit in het echt gezien. Dit is een grote vogel die gevaarlijk kan zijn naar mensen toe. Als ik hem dan eindelijk in het echt zie, besef ik mij dat ik daar ook echt niet een trap van wil hebben.

Om half 12 loop ik naar het Crocoseum, daar begint om 12 uur een grote show met croc’s. Ik had al veel gehoord over deze shows (vooral toen Steve zelf nog leefde en de shows deed) en ik kijk er enorm naar uit om deze te gaan zien. Het Crocoseum bestaat uit een binneplaats met gras en een klein beekje en daaromheen zijn tribunes gebouwd. Het lijkt net op een klein stadion. Eerst laten ze verschillende vogels zien, die laag over onze hoofden vliegen. Vaak moeten we zelfs bukken, zodat ze niet tegen ons aanvliegen. Kleine, maar ook grote vogels vliegen door het Crocoseum. Nadat de spanning opgebouwd is, is het dan eindelijk tijd voor de echte krokodillen! Eén grote krokodil zwemt in het beekje en 2 mannelijke personen lopen er om heen. De show is zo ingericht dat wij leren hoe we het beste om kunnen gaan met krokodillen. De man laat zien dat als je met je voeten in het water heen en weer beweegt, de krokodillen daarop afkomen, omdat dit een storend voor hen is. In het water verliezen wij het altijd van de krokodil, maar op het platteland kunnen wij ontsnappen, omdat de krokodillen daar niet snel zijn. De man liet dit goed zien, in het water zijn ze ontzettend snel en zie je ze niet aankomen, als het water niet helder is. Op het gras zijn ze niet vooruit te branden.

Ook werd geshowd dat je nooit over de rand van een boot of een lookout moet gaan hangen. Krokodillen kunnen hoog uit het water komen, door middel van het heen en weer bewegen van de staart. Ze hebben veel kracht in de staart en kunnen helemaal uit het water springen. De krokodillen werden gevoerd en zodoende konden wij zien hoe hoog ze konden komen.

De show werd prachtig opgevoerd door vrolijke, enthousiaste werkers die dit met hart en ziel doen. Het is niet een act, je ziet dat ze echt van de dieren houden. De show eindigde met een prachtige en emotioneel filmpje van Steve Irwin, die zoveel gedaan heeft voor het park en een mooie en interessante kijk op het leven heeft, met name naar dieren. Hij vindt het belangrijk om samen met de dieren te leven en vindt het vreselijk als dieren gedood worden. Vooral vandaag besef ik hoe jammer het is dat hij er niet meer is, hij wist zoveel van de dieren en hij was niet bang voor dieren, geweldig is dat!

Na de show loop ik naar het Afrika gedeelte. Dit is een groot deel van het park wat sinds een paar maanden nieuw is. Ze hebben 5 jaar hard gewerkt om dit plan uit te werken, dit plan was namelijk opgezet door Steve Irwin. Ik geniet van de zebra’s, giraffen en neushoorns.

Om 2 uur is het dan eindelijk zo ver, ik ben bijna niet meer te houden. Met 2 anderen ga ik naar het verblijf van de neushoorns, wel achter de schermen. We hebben een groot mannetjes neushoorn voor onszelf. Eerst maken we een aantal foto’s en daarna mogen we hem aaien. Ze laten ons achter de oren voelen, dit is een zacht gedeelte en het mannetje geniet hier zichtbaar van, want er begint iets te groeien daar onder…

Het stelletje is al snel klaar, maar ik wil mijn nieuwe liefde niet meer loslaten. Hij vindt het allemaal prima en staat rustig te wachten. Het mooie is dat ook echt te zien is dat hij het niet erg vindt en dat hij hier vrijwillig staat, dat geeft mij een goed gevoel. Helaas na een half uur moet ik afscheid nemen en ben jaloers op alle werkers hier. Ik heb geprobeerd om hier vrijwilligerswerk te regelen, maar dat was helaas niet mogelijk met mijn visum. Whaaaaaaaah, stom visum! Ik krijg een foto als souvenir, in de vorm van een magneet. Aan het eind van de dag loop ik snel nog even naar Australia Zoo Hospital en neem snel een kijkje binnen. Helaas vertrekt de bus al snel… ’s Avonds staat er een gratis bbq op het menu, helaas bestaat dit grotendeels uit vlees, maar word ik verblijd met salade en brood.

De volgende dag vertrek ik naar Brisbane, the big city. Toen ik aankwam, vroeg ik mij af wat ik hier ging doen, het enige wat ik zag waren grote gebouwen. Nadat ik mijn tassen op mijn kamer heb gedumpt, ga ik het centrum verkennen. Nadat ik wat winkels heb bewonderd, loop ik terug naar mijn hostel voor mijn diner, natuurlijk loop ik weer verkeerd en doe ik er 20 minuten over in plaats van 5.

Ik lees overal dat het lichtshows zijn en besluit samen met de 2 Belgische meiden en de Nederlandse jongen (allen al eerder ontmoet) naar de lichtshow te gaan. We lopen naar de casino, daar moet een mooie zijn, volgens de vrouw van de receptie. Overal zie je lichtflitsen en ook is er een groot reuzenrad. Aangekomen bij de casino worden 2 gebouwen verlicht. Op het ene gebouw worden verschillende dia’s getoond over de historie van Brisbane, op het andere gebouw is het vooral entertainment. Aankomend weekend vindt de G20 plaats in Brisbane en dat is de reden van al de activiteiten en de vele politie op straat.

De volgende dag vertrek ik vroeg en wil ik veel gaan bezoeken in Brisbane. De rode ferry is gratis en ik stap uit bij de Southbank parks, hier vindt namelijk een groot deel van de G20 plaats. Ik loop hier rond, maak wat foto’s van de naam Brisbane die hier een grote letters staan en kijk naar de andere toeristen, die net zoals mij druk zijn met foto’s maken. Na een tijdje gewandeld te hebben, besluit ik dat ik graag het uitzicht wil zien over Brisbane. Een goed punt hiervoor is de Story Bridge, een hoge brug over de Brisbane River. Dit blijkt echter nog een stukje lopen te zijn en terwijl het zonnetje op mijn huid brandt, loop ik over de brug. Het uitzicht is mooi en ik besluit de hele brug over te lopen, naar de andere kant van de stad. Na toch wel een wandeling van 1,5 uur stap ik weer op de ferry, die mij brengt naar het laatste punt, Sydney Street. Hier is een park met een energie gebouw, wat mooi zou moeten zijn. Ik loop weer een eind en kom aan bij het gebouw, maar vindt het niet heel spectaculair. Wel staat ergens een deur open en besluit ik stiekem mijn fles te vullen met water. Water heb je nooit genoeg hier…

’s Avonds aangekomen in het hostel maak ik snel mijn avondeten (lang leve gratis pasta van het hostel) en plof ik op mijn bed neer, geen puf voor andere dingen.

De laatste dag in Brisbane besteed ik vooral in het centrum. Ik bekijk wat souvenirwinkels (soms is het zo lekker om de toerist uit te hangen) en ik raak aan de praat met een Aussie. Hij doet vrijwilligerswerk en maakt praatjes met mensen over Brisbane. Hij vertelt mij waar de G20 plaatsvindt en hoe het programma er ongeveer uit ziet. Als het goed is, zijn o.a. Obama en Putin al in Brisbane. De belangrijkste gesprekken vinden plaats op vrijdag, zaterdag en zondag. Niet iedereen is hierbij aanwezig. Ook hoor ik nog wat verhalen over de historie van Brisbane en nadat ik hem een goededag (Gday mate!) heb gewenst, loop ik naar het podium waar al een paar dagen verschillende bands en jonge artiesten optreden. Ik luister naar muziek van een goede (Afrikaanse?) band en ook geniet ik van een modeshow. Ook deze dag vliegt om en ik besluit niet te laat naar het hostel te gaan, zodat ik mijn tas kan inpakken en nog even mijn eigen ding kan doen.

De volgende dag ga ik met de bus naar Surfers Paradise en word ik met de shuttle naar het hostel gebracht. Vandaag is het niet zo mooi weer, gelukkig nog niet zoals in Nederland.. het miezert een beetje (alle Aussies klagen over het weer, kom naar Nederland en je klaagt nooit meer ) Ik besluit, door het iets mindere weer, naar het overdekte winkelcentrum te gaan. Deze blijkt supergroot te zijn en natuurlijk verdwaal ik weer. Na een tijdje vind ik de winkels waar ik begonnen was en kon ik zodoende mijn hostel vinden… Ik haal informatieboekjes op, want ik denk dat vrijwilligerswerk niets meer wordt… Heb helaas van Australia Zoo moeten horen dat ik daar niet kan werken, in verband met mijn visum. Daarnaast heb ik nog niets gehoord van Billabong Sanctuary en Australia Wildlife Hospital Zoo, dus ik ben bang dat het tijd wordt om nieuwe plannen te maken. Helaas…

De volgende ochtend zie ik twee mails in mijn mailbox over werken in de sanctuary. Bij Billabong mag ik beginnen, als ik mijn vlucht, accommodatie en vervoer kan regelen. Bij de Hospital Zoo heb ik uitnodiging om op gesprek te komen. Bij het lezen van de informatie, vooraf aan het sollicteren, had ik een goed gevoel bij Billabong (visie en missie), dus ik besluit daar voor te gaan. Zoekend op Billabong zie ik dat er een hostel niet ver vandaan is. Ik bel naar hun en zij geven aan dat ik daar lange tijd kan verblijven, een kamer voor mijzelf kan hebben en een fiets kan gebruiken, het is namelijk 8 km naar Billabong. Ze benoemen meerdere malen dat Billabong maar op 8 km afstand is. Ik boek mijn vlucht en ben helemaal blij.

Toch heb ik het gevoel dat er iets niet klopt… ik zoek op internet naar de afstand tussen de hostel en Billabong, eerst kom ik uit op 8 km, maar als ik het adres in typ, staat er 23 uur met de auto!!! Wat blijkt, er zijn twee Billabong Sanctuary’s! Paniek! Snel actie ondernemen… Pfff…

Kamer geannuleerd, vlucht omgeboekt (helaas kon dit niet gratis…) en goede vlucht geboekt. Ik ben tot laat in de avond hiermee bezig, meerdere backpackers komen langs om te vragen of ik met hun een drankje wil doen. Blijkbaar vinden ze mij zielig, omdat ik alleen op de bank zit, met mijn computer… Nadat een meisje twee keer bij mij is gekomen om te vragen of ik haar wil helpen de wijn op te maken, besluit ik met haar mee te gaan. We besluiten een wedstrijdje pool aan te gaan met de mannen, drinken wijn (glas wordt stiekem steeds bijgevuld, heel vervelend) en kletsen met z’n allen. Het is een gezellig hostel, met leuke mensen die allemaal al iets ouder zijn, dat is toch een ander sfeertje… Rond 12 uur besluit ik toch maar naar bed te gaan, de volgende ochtend vertrekt mijn bus vroeg naar Byron Bay!

Al vroeg ga ik naar Byron Bay en gelukkig ook hier staat een busje op mij te wachten om mij naar het hostel te brengen. Ze vinden het raar dat ik maar 1 nacht blijf, Byron Bay is namelijk een dorp waar ontzettend veel backpackers zijn, die vooral ook lang daar verblijven. Van iemand anders hoor ik dat het vooral een plaats is waar iedereen rookt, drinkt, surft of feest. De naam van het hostel blijkt waar te zijn (Byron beach resort), tegenover het hostel blijkt een strand te zijn. Ik loop wat door het centrum, bekijk wat winkels, zit op het strand, ga pootje baden en kijk vooral de mensen die proberen te zwemmen. Dit blijkt moeilijk te zijn, want de golven zijn hoog en er heerst een sterke stroming. Er wordt afgeraden om te zwemmen, omdat het gevaarlijk is, toch zijn er veel mensen aan het zwemmen. Andere mensen liggen op veilige (?) afstand te zonnebaden… totdat er een hele hoge golf aan komt, niemand ziet hem aankomen… Helaas heeft dit tot gevolg dat de voorste rij allemaal natte handdoeken, kleding, maar ook portemonnee’s en mobiele telefoons hebben. Eerst wordt er gelachen, later niet meer als ze er achter komen dat alle elektronica ook nat blijkt te zijn.

’s Avonds ga ik weer vroeg naar bed, ik heb mij opgegeven om morgen naar de lookout te gaan, bij de vuurtoren, om de zonsondergang te zien. De volgende ochtend gaat de wekker om 5 uur en zit ik om half 6 in de shuttle. Een korte wandeling brengt mij naar de top en ik wacht op de zonsopgang. Helaas blijkt het zo bewolkt te zijn, dat we hier niets van zien…. Helaas… wel een mooi uitzicht over de stranden levert het mij op. Op de terugweg stoppen we voor koffie en ik duik nog snel even mijn bedje in, als we aankomen bij het hostel. Om 10 uur check ik uit en ga ik nog even de stad in. Voor vanavond heb ik een nachtbus geboekt naar Sydney. De bus zal om half 6 vertrekken, helaas word ik om 4 uur gebeld dat de bus 1,5 uur vertraging heeft, door de G20 in Brisbane. Tot mijn grote spijt blijkt de bus uiteindelijk 2 uur vertraging te hebben, de chauffeur heeft stress en ik vrees voor mijn vlucht voor morgen.

In de nacht stoppen we bijna nergens, om de tijd weer in te halen. Helaas, in Sydney aangekomen, komen we in de spits terecht, waardoor we niet om half 8, maar om 10 uur aankomen. Snel een taxi genomen naar het vliegveld, maar mijn vliegtuig blijkt al vertrokken te zijn. Vanwege slaaptekort, het missen van mijn vlucht en dus ook de auto niet kunnen ophalen en heimwee naar huis, zie ik het even niet meer zitten. Na wat lieve, oppeppende woorden van mijn vriendje ga ik proberen mijn vlucht om te boeken… Helaas kan ik pas morgen vliegen en ik zie het al voor mij, met de shuttle naar Sydney, daar op zoek naar een hostel, de volgende dag weer terug naar het vliegveld. Bellen om de auto af te zeggen, hostel om te boeken en morgen niet kunnen beginnen met het vrijwilligerswerk…

De gedachte bij deze drukte maakt dat ik heel zielig kijk en de vrouw probeert alsnog te regelen dat ik vandaag kan vertrekken. Ze heeft slecht nieuws, het is geen directe vlucht naar Townsville, maar met tussenstop in Brisbane. Helemaal niet erg en ik wil de vrouw om haar nek springen, maar ik denk niet dat ze daar op zit te wachten. Ik besluit snel wat te eten, waardoor mijn humeur beter wordt…

Laat in de middag kom ik aan in Townsville en wil ik de autosleutel ophalen bij Europcar. De vrouw is boos dat ik er zo laat ben en dat ik heel blij moet zijn dat de auto er nog is. Het gaat bij mij de ene oor in, de andere weer uit en ik probeer zo lief mogelijk te kijken naar haar (ook al lukt mij dat niet). Na haar saaie gepreek te hebben geluisterd, krijg ik eindelijk mijn sleutel en cross ik door het centrum naar mijn hostel. Ik dump mijn tassen op de kamer en rijd naar Billabong, zodat ik morgenvroeg weet waar ik heen moet rijden…

Het adres heb ik in de Tomtom getypt en tot mijn verbazing blijkt het 45 minuten te rijden. In de brochure stond toch echt 20 minuten, maar ga toch die kant op. Onderweg zie ik geen reclameborden van de sanctuary, wat ik nogal vreemd vind. Aangekomen bij het adres, blijkt niets anders te zijn dan gras en bomen… In de Tomtom kon ik gelukkig het andere adres vinden van Billabong (er blijken twee Bruce Highways te zijn in Townsville, zo onhandig) en moet ik een uur rijden om daar te komen. Dit blijkt gelukkig wel de goede te zijn, ik zie reclameborden onderweg en het is maar 20 minuutjes rijden. Snel rijd ik terug om boodschappen te doen, eten en mijn tas in te pakken voor morgen, dan ga ik namelijk weer aan het werk. Dag luizenleventje, welkom hard werken op een prachtige plek met geweldige dieren! Ik heb er zin in!

De volgende ochtend sta ik weer hyper te doen naast mijn bed. Nadat ik mijn ontbijt heb weg gewerkt, stap ik in de auto en rijd ik naar Billabong. Daar aangekomen ontmoet ik mijn collega’s en ga ik met Kate op pad, we maken de hokken schoon van alle vogels, emoes en cassowaries. Eén van de vogels vindt het fijn om op mijn schouder te zitten, terwijl ik aan het schoonmaken ben. Eén van de emoes is lief en gaat voor mij op de grond zitten, ze wil graag geaaid worden. De andere emoes hebben het warm en smeken om een koude douche, dat wordt geregeld en de tuinslang wordt op hun gericht. Ze gaan voor ons zitten en genieten van het koude water. De cassowaries zijn wat moeilijker, deze kunnen heel hard schoppen. Om ze af te leiden gaat iemand langs de hokken rennen, ze gaan dan achter je aan rennen. Zodoende kan de ander naar binnen om daar schoon te maken en de bakken voer en water er uit te halen. Ik ren als een gek langs het hok, maak gekke bewegingen, om de cassowarie bezig te houden. Na 2 minuten heeft hij genoeg van mij en ziet mijn collega in het hok waar hij op af rent. Gelukkig kon zij op tijd weg komen, omdat ik haar riep. We gaan bij de Dingo’s in het hok en deze blijken extreem lief te zijn. Ik zit op een rots en ze kruipen op mijn schoot en willen graag geaaid worden. Dit is een betere ervaring met Dingo’s, dan mijn backpackaanval.

Tussen half 8 en half 10 worden alle hokken schoongemaakt. Om 9 uur druppelen de bezoekers binnen en om kwart voor 10 hebben wij een kwartiertje pauze. De hele dag kunnen de bezoekers de dieren bewonderen, aaien of met ze op de foto.

Het programma ziet er als volgt uit:
9:15 uur: Koala feeding
9:15 uur: Kangaroo feeding
10:00 uur: Cassowary feeding
10:30 uur: Turtle + Barramundi feeding
10:45 uur: Wombat experience (Jaaaa Ank, ze hebben hier 2, te schattig!)
11:15 uur: Koala experience
12:00 uur: Reptile experience
12:45 uur: Crocodile feeding
133:45 uur: Free flight bird show
14:15 uur: Turtle feeding en turtle race
14:30 uur: Dingo experience
15:00 uur: Crocodile feeding
15:45 uur: Wombat experience
16:00 uur: Koale experience
16:15 uur: Reptile experience
16:30 uur: Kangaroo feeding
17:00 uur: Park gaat dicht.

Voor lunch kregen we zelfgemaakte sandwiches uit de keuken. ’s Ochtends had ik al gehoord over het feit dat iedereen elke dag slushies drinkt en na 1 dag snap ik waarom. Het is ontzettend warm om te werken (het is hier rond de 35 graden), je staat veel in de zon en hebt constant dorst. Je kent het wel, de rode, blauwe en bruine ijslimonade wat uit de automaat komt, waar je een echte brainfreeze van krijgt. Dus ook ik deed fanatiek mee met slushies drinken. Helaas was er na de lunch eigenlijk niet veel te doen, voor het zware werk was het te warm. Ik besloot om door het park te lopen en deed mee aan het programma. Ik kon helpen bij de Dingo experience, de Dingo’s voeren, knuffelen en met ze aan de lijn langs het publiek lopen. De bezoekers mochten de Dingo’s aaien. Al bleek mijn Dingo (de meest dominante van de 3) het leuker te vinden om achter de eenden aan te gaan. Ook heb ik de crocodile feeding bewonderd, zo gaaf hoe de mannen met de krokodillen omgaan en hoe sterk en snel de krokodillen zijn. Echt super mooi!

Bij de reptile experience mocht ik de baby krokodil vast houden, te lief! Niet echt een baby, hij ziet er klein uit, maar is al 2 jaar! Het is een freshwater croc, deze worden niet groot. Ook gingen we met een paar bezoekers de kangoeroes voeren…. Helaas was het vandaag niet druk, ’s middags heb ik maar 15 of 20 bezoekers gezien. Ik heb een leuke dag achter de rug, met mooie interacties met de emoe, Dingo’s, krokodil en de vogels!

De tweede dag begon voor mij met de koala run. Dit betekent alle hokken van de koala’s, wombats en echidna’s schoonmaken. Eerst worden de takken uit de buizen gehaald, dit voelt een beetje leeg aan voor de koala’s. Ze kruipen dan namelijk, nadat we ze uitgebreid geknuffeld hebben, hoog in de boom. Ze weten namelijk dat we later verse takken er weer in doen, zodat ze er weer lekker op kunnen zitten en kunnen van eten. Ook wordt de poep verwijderd van de grond en bladeren die van de boom zijn gevallen. Hetzelfde wordt gedaan voor de wombats. We hebben 1 lieve wombat, dat is Tonka. Zij wordt gebruikt voor de foto momenten met gasten. De andere wombats vinden het leuk om je te bijten. Dit betekent dat je altijd een hark tussen jou en de wombat houdt. Ze vinden het fijn om te ruiken wie er in de hokken zijn en weten wanneer iemand nieuw is. Om 9 uur gaat het park open en om kwart over 9 gaan de verse takken in de buizen. Bezoekers kunnen dit bewonderen, want de koala’s gaan dan eten. Koala’s slapen 20 uur per dag, dit komt door het feit dat ze weinig energie hebben. Ze eten alleen maar bladeren, hier zit weinig voedingsstoffen in. Er staat een bak met water in de hokken, maar hier drinken ze bijna nooit van.

Daarna begon het saaie werk, namelijk de afwas. Alle voedingsbakken van de dieren moeten schoongemaakt worden. Een andere vrijwilliger vond het fijn om mij taken op te dragen, gelukkig werd ik bevrijd uit de keuken door de krokodillenmannen (de mannen die de krokodillenshows doen). Eerst mocht ik helpen tijdens de reptielenexperience. In het midden van de sanctuary is een soort podium waar alle shows gegeven worden en waar de mensen kunnen zitten. Eerst kon ik helpen bij de reptielenshow, ik hield een Shingleback lizzard vast, de ranger vertelde over de lizzard en aan het einde van de show konden de mensen hem vasthouden voor een foto. Wel moest ik uit de buurt blijven van de andere vrijwilliger die een slang vast hield. De slangen houden namelijk van lizzards… Belangrijk is dat je alle mensen instrueert hoe je de dieren vast moet houden en vooral welke delen van het lichaam niet geaaid mag worden. Toch bijzonder dat sommige mensen brutaal zijn en het toch proberen. Mooi is dat de dieren uithalen met hun klauwen of bijten als het ze niet zint. Boontje komt om zijn loontje…

Daarna mocht ik helpen bij het dingo voeren, erg leuk hoe ze deze dieren getraind hebben. Ze gaan eerst in een kooi zitten en wij leggen overal een stukje vlees neer, hoog in de boom, of op de rotsen. Ze weten elk stukje te vinden en kunnen heel hoog springen.

Ook mocht ik helpen bij de wombat experience, de ranger vertelde over deze dieren en ik zat met hem op schoot, druk te knuffelen en aaien over zijn buikje. Je kunt echt alles aanraken en haar voeten zijn erg gevoelig, dus je kunt haar lekker kietelen. Ik heb geleerd hoe ik haar op moet tillen. Zij bleek nogal zwaar te zijn, ze is rond de 20 kilo, maar voelt aan als 50. Snel doorlopen naar haar hok.

Als laatste kon ik nog helpen bij de vogelshow. Ik mocht de rainbow lorikeet uit zijn kooi halen en naar de ranger brengen. Daarna kregen de bezoekers de gelegenheid om met hem op de foto te gaan, de lorikeet op hun schouders te hebben of te voeren met druiven. Hij wil nog wel eens gaan bijten in andermans oor en als je je mond open hebt, kruipt hij in jouw mond en inspecteert je tanden. Zo grappig. Ook nog even de hokken schoonmaken van de vogels. Ze vinden het leuk om op mijn schouder te klimmen of door het verblijf te vliegen of lopen.

De derde dag was een beetje een saaie dag. Ik begon weer met de koala run, wat erg leuk is, omdat je lekker kunt knuffelen met de koala’s tijdens het schoonmaken. Na de afwas ging ik bezig met de food prep (eten klaar maken voor de dieren). Alleen de cassowaries hebben al 2 bakken nodig met gesneden fruit van 10 en 8 kilo. En dan heb ik nog maar 2 dieren genoemd… Je kunt er zo de hele dag mee bezig zijn en dat was ik bijna ook. Om 3 uur samen met een ranger de afternoon run gedaan, dat betekent alle vogels voer geven, naar 1 vogel kun je het voer gooien en hij grijpt het uit de lucht. Ze hebben hier bettongs, die zijn echt te schattig! Ze zitten de hele dag verscholen in een buis, maar ze wilden graag gevoerd worden, zodat ik ze kon bewonderen. Te lief! Ook de dingo’s werden gevoerd. Dit wordt op een speciale manier gedaan, namelijk als we binnenkomen laten we onze vuist zien, dit betekent dat ze moeten zitten. Als ze dit doen, dan worden de bakken met eten voor hun neus gezet, maar ze moeten blijven zitten. En dan als laatst een klap in onze handen, dat betekent dat ze mogen beginnen met eten. Ze luisteren zo goed, echt lief!

Vandaag een record van 3 grote slushies!

De dag daarna was leuker, het begon weer met de koala run en ook de food prep, maar nu waren er veel mensen om te helpen. Ik had onze Sulphur Crested Cockatoo uit de kooi gehaald en zij was mij daar erg dankbaar voor. Haar naam is Jacko en zegt altijd ‘Hello’ als ze aandacht wil of uit haar kooi wil. Ze vond het zo fijn op mijn schouder dat ik haar na 2 uren nog steeds niet van mijn schouder kreeg. Dit moest wel, want ik kon helpen tijdens de shows. Onze vogelfluisteraar kreeg het zelfs niet voor elkaar en iedereen werd gebeten door haar, die haar probeerden van mijn schouder af te krijgen. Uiteindelijk, na 15 minuten en heel wat zweetdruppels van mijn kant, klom ze in de boom, op de plek waar wij altijd lunchen. Dat was 1 keer en nooit weer op mijn schouder, haha!

Vandaag heb ik geleerd hoe ik de mensen kan instrueren om te gaan met Ray. Hij zit altijd lekker weggedoken in de bladeren en takken en als ik hem een zetje onder zijn kont geef, weet hij dat hij omhoog moet klimmen en wordt hij lekker geknuffeld. Ray is een lieve koala van zes jaar oud, die een aantal jaren geleden is aangevallen door een hond. Hij is gebeten in zijn nek, waardoor hij nu blind is. Daarom is het belangrijk dat mensen alleen zijn rug aaien en niet in zijn gezicht. Hij zal uithalen naar diegene en dat is geen pretje. Ook is het belangrijk dat mensen iets zeggen in de trant van: Hello Ray, zodat Ray weet dat wij er zijn en hem waarschijnlijk gaan aaien. Toch bijzonder dat er een paar mensen zijn die totaal niet luisteren en proberen zijn gezicht te aaien. Dit vind ik zo zielig en het doet mij pijn, omdat je weet dat de koala daar niet blij van wordt. Nadat de mensen weg waren, ging ik nog lekker even met hem knuffelen en daarna helaas weer verder…

Ook vandaag mocht ik weer helpen bij de vogelshow en het was hetzelfde als gister, weer met mijn liefje, de rainbow lorikeet, op mijn schouder. Bij de reptielenshow hield ik de Blackhead snake om mijn nek en liep ik langs het publiek. Ze konden hem aan het einde van de show ook om de nek hebben. Zo’n heerlijk gevoel, een mooie slang om je nek die het heerlijk vindt om lekker in beweging te blijven. Ook was er nog even tijd voor mij om te knuffelen met een krokodil van 5 jaar oud en natuurlijk even samen op de foto. Snel doorgereden naar het vliegveld om mijn auto terug te brengen, vanaf morgen rijd ik namelijk met een ranger mee. Veel goedkoper voor mij! 

Ook al krijg ik genoeg slaap, ik merk dat het ’s ochtends steeds moeilijker wordt om op te staan. Het is gelukkig nog lang niet zo als hoe het ging in Nederland en ook heb ik hier geen ochtendhumeur. Fijn voor iedereen om mij heen!

Zaterdag de 22ste van november (over precies een maand zit ik in het vliegtuig naar NL) begon ik met de koala run, maar stapte ik over op de back run, want daar konden ze wel wat hulp krijgen. We deden alle kooien van de vogels, van onze lieve pademelon (lijkt op een wallaby, maar nog schattiger en kleiner) en ook de cassowaries en emoes bevonden zich in een schoner hok. Ik kijk elke dag op de dagindeling, maar zag elke keer niet mijn naam er op staan. Dit komt door mijzelf, omdat ik erg laat had gemeld dat ik hier heen zou komen en de dagindeling voor afgelopen week lag al klaar, voordat ze wisten dat ik zou komen. Echter zag ik vandaag mijn naam bij 3 shows staan, te gek! Eerst ging ik helpen om het gebied rondom de zaal in Billabong schoon te maken, er is namelijk vanavond een kerstfeest (afgehuurd door een bedrijf) en alles moet schoon en bladervrij gemaakt worden. Om 10.45 uur begon mijn eerste show, de wombat experience. Na de wombat mocht ik de mensen weer kennis laten maken met mijn schattige Ray en had ik veel tijd alleen met hem, omdat er niet veel bezoekers waren. Bij de reptielenshow mocht ik de krokodil van 5 jaar laten zien aan het publiek, wat een schatje, hij was zeer relaxed deze show. Na lunch kon ik weer helpen met de vogelshow, ik bracht de lorikeet binnen en kon de tawny frog mouth meenemen. Deze lijkt op een uil, ook al is hij dat niet. Het wordt steeds leuker en ik ga steeds meer dieren vasthouden! Samen met een ranger bij onze lieve pedamelon gezeten. De ranger heeft de zorg over een baby pademelon en we lieten haar kennis maken met de iets grotere pedamelon. Dit bleek niet heel goed te gaan, de grotere viel de kleinere aan, niet lief! De baby is net hersteld van ringworm, je kunt het kale plek op de rug/ kont nog steeds zien. Niemand mocht de baby aaien, ivm ringworm, maar vandaag mocht ik hem aaien! Zo lief en zacht! Wel goed mijn handen wassen daarna. Dat moet eigenlijk na elke handeling! Als je een lizzard vasthoudt, kun je daarna geen slang vast houden, want slangen zijn dol op lizzards en zij ruiken de geur van de lizzard. Elke dag eindigt voor mij om 16.00 uur, maar ik blijf altijd hangen tot het eind. Nu rijd ik met een ranger mee en dat betekent toch echt om 16.00 uur vertrekken.

Morgen heb ik een dagje vrij, is wel fijn na 5 dagen hard werken. Er is een leuke markt in het centrum, daar ga ik even langs en wie weet wat mijn dag brengt. Eerst slapen….